Pebble Beach i Villa d‘Este czyli konkursy moto-piękności

Konkursy elegancji motoryzacyjnej zapoczątkowali Francuzi w latach 20. XX wieku. Karoserie powojennych samochodów stawały się coraz bardziej wyszukane, bo wiele majętnych osób zlecało przeróbki nadwozia wyspecjalizowanym firmom na podobnej zasadzie, jak w XIX wieku przerabiane były karoce. Tak przerabiane powozy były pokazywane i oceniane. Z czasem ta tradycja objęła także pojazdy mechaniczne i ostatecznie przybrała formę cyklicznie organizowanych konkursów elegancji. Przed Drugą Wojną Światową konkursy elegancji motoryzacyjnej odbywały się głównie w Europie, przy czym najbardziej znane urządzano we Francji. Z czasem podobne imprezy wystartowały w innych krajach, np. w 1929 roku odbył się pierwszy konkurs elegancji motoryzacyjnej we Włoszech, w Villa d‘Este nad Jeziorem Como. Po 1945 roku te imprezy zostały skopiowane przez majętnych Amerykanów, chcących imitować tę przedwojenną europejską tradycję. Dwa najsłynniejsze konkursy po drugiej stronie Atlantyku, to Pebble Beach Concours d‘Elegance oraz Amelia Island Concours d‘Elegance. Jednak to ten pierwszy przyciąga najbardziej znanych kolekcjonerów, jako że jest częścią prestiżowego tygodnia motoryzacyjnego w Monterey.

Elegancja i zasady przede wszystkim

Konkursy elegancji motoryzacyjnej mają proste, lecz bardzo rygorystyczne zasady, wywodzące się z tradycji francuskich. Komisja dopuszczająca samochody do udziału w konkursie zwraca uwagę na:

• Rzadkość. Nietypowe wersje nadwozia, prototypy czy samochody wyprodukowane w kilku egzemplarzach są chętniej widziane w konkursie niż modele częściej spotykane i bardziej powszechne, i to nawet, jeśli te ostatnie mają większą wartość rynkową.
• Ciekawa historia. Im bardziej interesujących właścicieli miało auto, tym lepiej. Na przykład bardzo częstym kryterium wyboru aut z międzywojnia jest postać pierwszego właściciela. Jeśli był on znanym ekscentrykiem czy kimś w rodzaju dzisiejszego celebryty, szanse na uzyskanie zaproszenia do pokazania samochodu rosną.
• Stan. Do najsłynniejszych konkursów elegancji dopuszczane są prawie wyłącznie samochody, które wyglądają lepiej niż wtedy, kiedy wyjechały z fabryki. Bardzo ważne jest to określenie „overrestored”, czyli „za bardzo odrestaurowany”. Poza tym samochody prezentowane na konkursach bardzo rzadko są użytkowane przez ich właścicieli-kolekcjonerów, nawet w trakcie pokazu pokonują one tylko krótkie dystanse, np. kiedy muszą dojechać od lawety do miejsca, gdzie będą wystawiane, czy też przejechać w paradzie obok sędziów, ale i tak ich stan techniczny musi być nienaganny. Nie ma także mowy o takich zmianach np. w konstrukcji silnika, które uwzględniałyby najnowsze osiągnięcia techniki. Stan aut musi być zbliżony do stanu oryginalnego, chyba że zmiany techniczne zostały wprowadzone w pierwszych latach użytkowania samochodu i pozytywnie wpłynęły na historię egzemplarza.