Bezawaryjna Dacia Sandero

Przeczytaj także: Dacia Sandero 0.9 TCe Celebration niezła jakościowo i w dobrej cenie

Wiem, że ciężko porównywać Lancię Delta czy Lamborghini Countach do Dacii. Ba, nawet nie powinienem tak insynuować, ale czasem trzeba być realistą. Przecież nie wszyscy zostaną milionerami i będą mogli zakupić sobie takie super samochody. Wszystkim jednak z całego serca tego życzę! Gdyby to się jednak nie udało, to marzenie o nowym aucie nie musi zostać rozwiane. Dacia kalkulując swoje produkty otwiera drogę do świeżutkich egzemplarzy prosto z salonu nawet dla średnio-zamożnych osób. Najlepszym przykładem jest właśnie najmniejsze Sandero, które można już mieć za niecałe 30 tys. złotych.

Co za tę kwotę dostaniemy? Niestety mimo 2016 roku, nie za dużo. Producent, by tak skalkulować to auto musiał ciąć koszty na wielu rzeczach. Dlatego też Sandero to prosta konstrukcja zarówno pod względem technicznym, jak i wizualnym. Obecny kształt auta zawdzięczamy liftingowi w 2012 roku. Nie wprowadził on jednak szaleńczych zmian, a samo nadwozie można podsumować określeniem "spokojne stylistycznie".

By polepszyć ten obraz, do testu otrzymaliśmy wersję specjalną Sandero. W odmianie "Celebration" auto wzbogaciło się o 15-calowe felgi aluminiowe, srebrne lusterka, a także specjalny, granatowy lakier nadwozia. To podniosło walory estetyczne 4-metrowej karoserii, która z przodu może poszczycić się spokojnym grillem (znanym choćby z Dustera) i dodatkowymi halogenami przeciwmgielnymi. Profil auta wzbogacają lekko poszerzone nadkola. Warto wspomnieć, że prezentowany egzemplarz nie posiada żadnych czarnych, plastikowych osłon lub listw, co sprawia, że auto nie wygląda tanio. Jeśli by Wam tego brakowało, wersja uteronowiona Stepway to wynagrodzi.

Wewnątrz auta, jak to w tanich samochodach bywa, też trudno szukać wodotrysków. Mimo to, ten uboższy potomek Renault potrafi zaskoczyć. Oczywiście projekt deski rozdzielczej i konsoli centralnej nie jest specjalnie wyszukany, a kierowcę i pasażerów otacza morze ciemnego i twardego plastiku, ale specjalny krój tapicerki z niebieskimi pasami oraz bogate wyposażenie nadrabia te wizualne niedogodności. Kolejnym plusem jest fakt, że w środku nie uraczycie gołej blachy, tak jak choćby w Skodzie Citigo.

Mowa tu o manualnej klimatyzacji, komplecie poduszek powietrznych (wiem, wiem niezbyt unikatowe wyposażenie) oraz systemie multimedialnym z nawigacją. Tu muszę się zatrzymać, ponieważ ten dotykowy ekran ściągnięty z Renault, które tworząc go współpracowało z LG, jest po prostu świetny i działa dużo lepiej niż w droższych samochodach. Jest intuicyjny, szybki i skrywa standardowe funkcje jak nawigacja GPS, radiootwarzacz z CD i łączność Bluetooth. To co Dacia otrzymała od francuskiego producenta to również komputer pokładowy sterowany z poziomu wajchy do wycieraczek - to rozwiązanie nie grzeszy już tak świetną ergonomią tak samo jak tempomat oraz otwieranie szyb sterowane z... konsoli centralnej pod pokrętłami klimatyzacji.