Mitsubishi Pajero 3.2 DI-D AT Instyle - hit czy kit?

Przeczytaj także: Mitsubishi Pajero Sport A/T - rosyjski niedźwiedź

Z zewnątrz…

Pajero jakie jest, każdy widzi... Przepraszam, nie mogłem się powstrzymać. Taki wstęp, choć trąci truizmem, to w zasadzie konsystencja wyglądu każdej terenówki. Dwie bryły zwalistego nadwozia, minimum 18-calowe koła, wysokie zawieszenie, wzmocnione progi i… tyle. Ale warto dodać, że Mitsubishi postanowiło, przy pomocy firmy BezAsfaltu4X4, dodatkowo auto uterenowić. Efekt? Bryła nadwozia wygląda jak milion dolarów. Zawieszenie Mitsubishi zostało podniesione o 5 centymetrów, silnik otrzymał dodatkową tarczę ochronną, 18-calowe felgi „ozdobiły” uterenowione opony Yokohamy, a z przodu pojawiła się solidna wyciągarka. Poza tym w oczy rzuca się snorkel i bardzo przydatny w wyprawach dachowy bagażnik. Przydatny, choć ten za tylną kanapą też ma od 663 do ponad 1100 litrów. Warto dodać, że bez przeróbek Pajero to ważący 2265 kg potwór mierzący 4900 mm długości, 1875 mm szerokości i 1860 mm długości. Rozstaw osi (w wersji 5d) ma 2780 mm, a kabina we wnętrzu aż 2535 mm.

… i we wnętrzu

Klimat wnętrza przypomina konstrukcje z przełomu lat 80. i 90. Tym razem, moim zdaniem, wcale nie jest to wadą. Po prostu jest hipstersko, ale też intuicyjnie. W aucie o takim przeznaczeniu, owa intuicyjność jest zdecydowanie ważniejsza od wydziwionego designu. Zakopani w błocie po okna nie mamy czasu ani ochoty na studiowanie instrukcji obsługi naszego czterokołowego cudu techniki.

Do dyspozycji kierowcy i pasażera są obszerne fotele. Skórzana tapicerka i elektryczna regulacja to miłe dodatki. Niestety, trzymanie boczne na wygodnych siedziskach w zasadzie nie istnieje. A to kłopot szczególnie w trakcie jazdy w terenie.

Dzięki wspomnianym już 2535 mm długości, w kabinie miejsca jest aż nadto. Czuć to wyraźnie w drugim rzędzie. Tylna kanapa jest perwersyjnie obszerna. Wygodnie na niej będzie nawet 3 dorosłym osobom.

Technologia

Jedyną dostępną jednostką napędową w tym modelu jest 3,2-litrowy diesel z rodziny DI-D. Jego moc (200 KM przy 3800 obrotach) oraz maksymalny moment obrotowy równy 441 Nm. (osiągany od 2000 obrotów) są przenoszone na wszystkie cztery koła za pośrednictwem 5-biegowej automatycznej skrzyni biegów. I jeśli chodzi o przekładnię to innej opcji nie ma. Jest to oczywiście konstrukcja starszej generacji, a więc jednosprzęgłowa, ale w aucie o takim przeznaczeniu sprawdza się całkiem nieźle.

Za napęd na 4 koła odpowiada Super Select 4WD II. Mamy więc do czynienia z układem napędowym o konstrukcji mieszanej. Napęd dołączany z centralnym mechanizmem różnicowym jest identyczny jak w przypadku napędu stałego. W skrzyni rozdzielczej, która dołącza napęd przedniej osi znajduje się mechanizm różnicowy. Po dołączeniu przedniej osi, moc poprzez centralny dyferencjał rozdzielana jest na wszystkie koła. Ciekawostką i kapitalną cechą napędu Super Select jest lepkościowa blokada mechanizmu różnicowego. Dzięki niej, podczas jazdy na śliskiej nawierzchni przy poślizgu jednej z osi druga automatycznie „szuka” przyczepności. W terenie z kolei zastępuje ona częściowo pełną blokadę dając doskonałą trakcję zanim kierowca zblokuje dyferencjał.

A teraz trochę dziegciu w tej beczce miodu. Układ kierowniczy jest równie precyzyjny jak koło serowe RMS Titanic. Przy prędkości ponad 110 km/h na asfalcie samochód mieści się wprawdzie na swoim pasie ruchu, ale… trzeba się o to postarać trochę bardziej niż u konkurentów. W terenie wada ta jest w zasadzie niezauważalna. Ale w codziennej eksploatacji po prostu trzeba się do tego przyzwyczaić. Zresztą, nie tylko do tego. Na koniec akapitu, słowo o silniku. Pojemność 3,2 litra oznacza zazwyczaj silnik sześciocylindrowy. Zazwyczaj, ale nie tym razem. Mitsubishi wycisnęło tę wartość z normalnego czterocylindrowca. I to czasami niestety czuć. Owszem, auto jak na terenowego i do tego przeprawowego mastodonta pali niewiele. Ale i rozpędza się niespiesznie o czym słów kilka w następnym akapicie…