Mercedes A180 CDI BlueEFFICIENCY 7G-DCT

Przeczytaj także: Mercedes A180 BlueEFFICIENCY 7G-DCT

W kwestii wykonania testowany Mercedes zasługuje na pochwały. Sporą część deski rozdzielczej wykończono w skórze, jednak nie zapominajmy, że takiego widoku nie zaznamy w standardzie. Podobnie jest ze skórzaną tapicerką siedzeń, która jest miła w dotyku. Spasowanie mogę natomiast obiektywnie ocenić nawet mając do dyspozycji tak bogato wyposażony egzemplarz, po prostu nie mając do niego zastrzeżeń.

Wygodnie i wystarczająco funkcjonalnie… z przodu

Zasiadając w przednim fotelu możemy naprawdę odpłynąć. Dobrze wyprofilowane oparcie ze zintegrowanym zagłówkiem w bardzo przyjemny sposób otula nas, zapewniając dobry komfort podczas podróży. Mało tego, zarówno przednie, jak i tylne siedzenia, bardzo dobrze wyglądają. Tym pierwszym mógłbym zarzucić nieco zbyt słabe trzymanie boczne, tylko po co miałbym utrudniać sobie zajmowanie pozycji, skoro pod maską pracuje ekonomiczny diesel o niezbyt sportowych aspiracjach?

Samej przestrzeni we wnętrzu nie ma nieskończenie dużo, a jej wrażenie pomniejszają wspomniane fotele z zespolonymi zagłówkami oraz czarna podsufitka. Jeśli tylko nie bronimy się przed takimi rozwiązaniami, możemy polubić taki klimat wnętrza, dość specyficzny jak na zwykłe auto segmentu C. Wracając do samej przestronności – mogłoby być nieco więcej miejsca nad głowami. Średniego wzrostu pasażerowie w tylnej kanapy nie powinni narzekać na ilość przestrzeni na nogi, pod warunkiem, że z przodu również nie zasiądą wysokie osoby.

Dzięki przeniesieniu dźwigni zmiany biegów na kolumnę kierowniczą (co po przyzwyczajeniu okazuje się wygodnym rozwiązaniem) oraz zastosowaniu elektrycznego hamulca postojowego, mamy pod ręką dostępne trzy schowki, do których spokojnie możemy wrzucić telefon, a kolejny gości pod naszym łokciem. Oprócz tego, dostajemy oczywiście do dyspozycji standardowe wnęki w drzwiach oraz wypełnioną miękkim materiałem skrytkę przed pasażerem.

O funkcjonalności możemy jednak zapomnieć w przypadku przestrzeni bagażowej. Choć wartości przed i po złożeniu siedzeń nie wyróżniają się w sposób szczególnie negatywny (kolejno: 341 i 1157 litrów), w zapakowaniu większych przedmiotów zdecydowanie będzie przeszkadzać malutki otwór załadunkowy oraz jego wysoki próg. Nie ma jednak co oszukiwać – A-klasa ani nie ma być praktycznym samochodem, ani nie próbuje go udawać.

Jak po szynach

Układ kierowniczy i przeniesienie napędu zasługują na pochwałę. Samochód nie jest zbytnio podsterowny i w ostrych zakrętach bardzo pewnie trzyma się określonego toru jazdy, choć trzeba pamiętać, że pod maską gości jedynie 109-konny diesel. Prowadzenie A-klasy sprawia dużą frajdę. Wspomaganie kierownicy nie pozbawia kierowcy możliwości użycia większej siły – jest dość niewielkie, a więc do skrętu musimy użyć nieco więcej siły niż choćby w Audi A3. W moim przypadku nie stanowiło to problemu, a raczej było kwestią przyzwyczajenia. Po tygodniu użytkowania samochodu zapewne zapomnimy, o czym była mowa.

Zawieszenie jest sztywno zestrojone, dzięki czemu możemy się poczuć pewnie w zakrętach. Nie ma się co dziwić – jeśli Mercedes chciał zerwać z nudnym wizerunkiem samochodu nienacechowanego sportowo, musiał tak postąpić. Na pierwszy plan poszły wrażenia, dopiero w drugiej kolejności liczy się komfort, choć i z tym nie jest najgorzej. A-klasa jest dość twarda, ale większość nierówności tłumi w sposób przyzwoity. Pamiętajmy, że testowany egzemplarz stoi na 18-calowych felgach.