BMW 435i to rasowy cruiser

Przeczytaj także: BMW M135i

Napisałem na początku, że BMW 435i jest autem uniwersalnym, teraz wytłumaczę dlaczego. Gdy tryb pracy skrzyni ustawiony jest na leniwe Eco Pro, a samochód w sposób nienarzucający odpycha się do przodu, można czerpać garściami z każdego przejechanego kilometra. Nie musimy się spieszyć, nie musimy ścigać się z innymi kierowcami, wystarczy ta słodka świadomość, że możemy. Z wiekiem coraz mniej lubię czuć pod tyłkiem każdą dziurę, dlatego osobiście cieszy mnie fakt, że miłośnicy tuningu i obijających się o siebie organów wewnętrznych nie mają tu czego szukać – mimo pakietu M, 435i jest po prostu wygodne. Potrafi być też naprawdę oszczędne. Jadąc powoli, bez pośpiechu, ale nie będąc wcale zawalidrogą, udało mi się uzyskać w Warszawie średnie spalanie na poziomie 7,4 l/100 km. W 306 konnym aucie? Fenomenalne!

Ale to auto ma też drugie oblicze. Włączając tryb Sport, a dla odważnych Sport+, 435i staje się naprawdę szybkim potworem. Nie bestią, bo czuć, że zostało stworzone raczej do szybkiej jazdy po autostradach, niż cięcia krótkich zakrętów na drogach Warmii i Mazur, ale bardzo szybkim potworem. 0-100 km/h? 5,1 sekundy. Do tego napęd na tył (wreszcie nie X-Drive!!!) i zabawy po pachy jest aż nadto. Przy wyłączonych kagańcach dodanie gazu do połowy powoduje, że samochód staje bokiem w każdym zakręcie. Opanowanie go jednak jest dziecinnie proste – 435i zostało bowiem rewelacyjnie wyważone (50:50!!!). W takich warunkach BMW 435i zużyło w moim teście 15,8 l/100 km. Nadal nieźle, prawda?

Jazda z prędkością bliską maksymalnej nie stanowi dla 435i żadnego problemu. Przyspieszenie, trakcja, moment obrotowy dostępny pod nogą w każdej sekundzie jazdy, a także rewelacyjny 8-biegowy automat (BMW robi fenomenalne skrzynie!!!) tworzą tak zgrany kwartet, że istnieje tylko cienka granica między „odwozimy dziecko do przedszkola” a „bierzemy udział w ulicznym wyścigu”. Na szczęście przepisowa jazda BMW 435i daje tak dużo radości, że nadal nie wiem czy jest drugie tak mocne auto, które potrafi w sobie rozkochać bez względu na procent wykorzystania drzemiącego pod maską potencjału. Przekonałem Was?

Być może zaleje mnie fala krytyki, być może zostanę posądzony o pisanie na zamówienie BMW, ale 435i jest tak doskonałe w swojej niedoskonałości, że chciałbym je mieć. To tak naprawdę wcale nie sportowe coupe, to rasowy cruiser. Prowadzi się oczywiście perfekcyjnie, ale nie tym argumentem do siebie przekonuje. Przez 4 dni za kierownicą 435i miałem uśmiech od ucha do ucha, nawet podczas tankowania droższej na wakacje benzyny na stacji gdzieś pod Kiejkutami na Mazurach. Czy można chcieć czegoś więcej? Może niższej ceny (testowany egzemplarz został wyceniony na ponad 320 tys. zł). Nadal jednak uważam, że warto!