BMW E34 518 Touring ma sporo asów w rękawie

Przeczytaj także: Dostojne BMW 428xi

Opisywane 518 Touring w biało-perłowym kolorze pochodzi z 1995 roku i na wiosnę będzie obchodziło swoje 20 urodziny. „Na wypasie” posiada klimatyzację, abs, dwie poduszki powietrzne, welurową tapicerkę, elektryczne szyby przednie i elektryczne lusterka (wszystko sprawne). To, co jednak szczególnie istotne, to fakt, że jest w 100 % zgodny z VIN (no dobrze, poza nieoryginalnym radiem CD). Przebieg, czyli najważniejsza informacja dla każdego potencjalnego poszukiwacza samochodów (do dziś nie rozumiem dlaczego), to z dużą dozą prawdopodobieństwa 265 tys. km. Silnik pracuje jak pszczółka, zapala bez problemu, ładnie wkręca się na obroty i nie kopci. Nie widział nigdy gazu, dzięki czemu, jazda nim, w przeciwieństwie do większości zagazowanych piątek, to czysta przyjemność. Żeby nie być gołosłownym, miałem kiedyś możliwość pojeździć chwilę E34 525 z LPG, który na zdjęciach wyglądał zacnie i miał być „miód, malina”. Przejażdżka okazała się porażką – ten silnik nie zapewniał mu nawet przyzwoitych osiągów, charczał, dusił się, strzelał… Istna tragedia. Nie twierdzę, że takie są wszystkie zagazowane piątki, ale większość – z całą pewnością tak.

I tu dochodzimy do meritum. Kupno starego samochodu w Polsce to istne utrapienie i kwestia nie tylko szczęścia, ale też wieloletniej wiedzy, determinacji i cierpliwości. Opisywany samochód należy do mnie, godnie zastąpił w moim sercu W123 230. O jego zakupie, co będzie zaprzeczeniem tego, co napisałem dwa zdania wyżej, zdecydował jednak przypadek. Nie szukałem takiego auta, w sumie w ogóle nie szukałem auta. W moim garażu stał prawie nieużywany przeze mnie Opel Astra II z silnikiem 1.8 o mocy 125 KM, czego do dzisiaj jeden zakompleksiony „redaktor” nie umie mi wybaczyć. Od dawna chciałem zamienić go na coś ciekawszego, ale Opel się nie psuł, zapewniał przyzwoite osiągi (9,2 0-100 km/h) i mało palił. W swoim życiu miałem już różne samochody; bardzo stare, stare, prawie nowe, zardzewiałe, lśniące, terenowe, sportowe, kompaktowe (było tego naprawdę dużo – nawet nie chcę wiedzieć ile na nie wydałem) – wszystkie trafiały do mnie przez przypadek. Jedne na chwilę, inne na dłużej, jeszcze inne na bardzo długo, ale zawsze ciągnęło mnie do starszej motoryzacji.

W opisywanym BMW czuję się więc jak u siebie. Świetnie spasowane wnętrze, komfortowe zawieszenie, dobrze zestrojony zestaw audio (głośniki zamontowano nawet w dachu nad bagażnikiem), a przede wszystkim napęd na tył umilają każdą podróż. Jazda tym samochodem uzależnia, a niewielka moc silnika bardzo uspokaja, pozwalając czerpać przyjemność z samego siedzenia za sterami tego wchodzącego z gracją w zakręty tapczanu. Pewnie jesteście też ciekawi, w jakim stanie technicznym jest to auto? Cóż, jednym słowem nienagannym. Do zrobienia mam dwie pary drzwi, które zaczynają lekko u dołu korodować, muszę też nasmarować sprężynkę napinacza paska alternatora , bo piszczy podczas jazdy. Poza tym, BMW gotowe jest na każdą, nawet najdłuższą podróż. To dobrze, bo czeka nas razem na pewno nie jedna!