Perfekcyjne Infiniti Q50

Przeczytaj także: Kuszące Infiniti Q50

Zgodnie z obowiązującą do niedawna nomenklaturą, Infiniti Q50 powinno mieć potężny, 5-litrowy silnik pod maską. Ale nic bardziej mylnego. Począwszy od roku modelowego 2014, Q50 to po prostu przedstawiciel średniej klasy Premium, czyli konkurent Mercedesa Klasy C, Audi A4, BMW 3 czy Lexusa IS. I choć pod jego maską może pracować jeden z trzech silników, z których żaden nie jest widlastą ósemką, wcale nie jest to powodem do narzekań.

Japończycy bardzo postarali się bowiem o to, żeby Q50 trafiło w europejskie gusta, ale jednocześnie, żeby jego wygląd nie kojarzył się z nudnym sedanem dyrektora niższego szczebla w korporacji. Oba warunki zostały spełnione. Widać to już po pierwszym spojrzeniu w jego stronę – ostre i pewnie poprowadzone linie nadwozia, agresywny przód z ogromnym chromowanym grillem i trochę spokojniejszy, ale bardzo harmonijnie ułożony tył pojazdu ozdobione są licznymi przetłoczeniami. 19-calowe felgi oraz podwójny wydech, skomponowane z czarnym lakierem (moim zdaniem najlepszy wybór do tego auta), uzupełniają doskonały wygląd auta, dodając Q50 zadziorności. Jednak nie jest to zadziorność wylewająca się spod kół na asfalt i krzycząca „patrz na mnie”. Q50, choć nawet pozostawione po długiej podróży w ciemnym garażu wygląda, jakby aż kipiało, żeby jechać dalej, to raczej dystyngowany Japończyk, nienarzucający się swoim temperamentem ponad miarę.

Rzadko mi się to zdarza, ale przyznaję Q50 najwyższą ocenę za wygląd. Jest to bowiem moim zdaniem aktualnie najatrakcyjniejszy projekt sedana w tej klasie, a jedyne auto, które może mu ten tytuł w moich oczach odebrać, to Alfa Romeo Giulia, której premiery powinniśmy spodziewać się w okolicach wakacji. Póki co, Infiniti zaprojektowane przez Kubańczyka (ciekawe, bo na Kubie do dziś jeżdżą głównie amerykańskie krążowniki z lat 60-tych), pogodnego Alfonso Albaisa może jednak spać spokojnie.

Dla tych, którzy obawiają się tego, że w środku Infiniti Q50 wygląda gorzej, niż na zewnątrz mam dobre wieści. Atmosfera po otwarciu drzwi karmi w równym stopniu zmysły: wzroku, dobrego smaku i dotyku. Aluminiowe przetłoczenia są bowiem aluminiowymi przetłoczeniami (pięknie wyglądają aluminiowe panele wokół klamek), skórzane okleiny naprawdę zostały wykonane ze skóry, a wszystko zaprojektowano bardzo przyjemnie dla oka. Masywne, świetnie trzymające na boki fotele pokryto mięsistą skórą, a możliwości ich regulacji są w pełni wystarczające. Również miejsca pod nogami z przodu jest bardzo dużo, dzięki czemu dalsze podróże znosi się wyjątkowo wygodnie. Na ilość miejsca mogą narzekać jedynie pasażerowie drugiego rzędu – tylny napęd wymusił pewne ograniczenia.

Deska rozdzielcza, po zajęciu miejsca za kierownicą pierwszy raz, może wydawać się nieco przeładowana przyciskami i wyświetlaczami, ale już po krótkim kontakcie przestaje kojarzyć się z bałaganem, a zaczyna przynosić na myśl łatwe do ułożenia puzzle. W środkowym panelu zamontowano dwa duże ekrany; górny wyświetlający nawigację obsługiwaną pokrętłem mocno przypominającym system i-Drive z BMW oraz dolny, czyli Infiniti in Touch – nowoczesny, wysokiej rozdzielczości tablet z systemem dotykowym. Umożliwia on, poza obsługą świetnie grającego audio sygnowanego przez firmę BOSE, układu klimatyzacji, podgrzewania foteli oraz aktywacji bądź dezaktywacji systemów wspomagających kierowcę, sprawdzenie maila, zaprogramowanej wcześniej na Google maps trasy czy konta na Facebooku.

Także to, co skrywa Q50 pod nadwoziem prezentuje się ciekawie. Do wysoko wytrzymałej platformy wykonanej ze stali i aluminium zamocowano nowoczesne zawieszenie składające się z podwójnych wahaczy poprzecznych z przodu i wielowahaczowego układu z tyłu pojazdu. Ale to nie wszystko. Infiniti ma w zanadrzu jeszcze coś wyjątkowego – system Direct Adaptive Steering, który zastąpił mechaniczne połączenie kierownicy z kołami w kolumnie kierowniczej elektroniką. Tłumacząc najprościej, jak się da – kręcąc kierownicą możemy poczuć się jak gracz komputerowy, bo za skręt każdego koła odpowiedzialny jest impuls elektryczny w zwojach kabli… I to podobno jest bezpieczne rozwiązanie, bo w razie braku prądu lub jakiejkolwiek awarii, z kolumny kierowniczej wyskakuje specjalny bolec, który łączy koła z kierownicą.