Volkswagen Polo 1.2 TSI wysoko wśród klasowych konkurentów

Przeczytaj także: Volkswagen Polo 1.2 TSI Highline sprawdzi się w mieście

Polo przyzwyczaiło nas od 2009 roku stonowanym designem i zwyczajnie w świecie nie jest w stanie zwrócić uwagi, chyba że to wersja GTI z puszczającym bąki wydechem. Ale nie o nim dziś mowa, a o bardziej pospolitym Polo z motorem 1.2, jeżeli można tak nazwać przedstawiciela klasy B za blisko 75 000 zł.

Z zewnątrz zmieniło się niewiele, w palecie kolorów pojawiło się kilka nowych barw, podobnie sytuacja ma się z felgami. A po czym odróżnimy definitywnie "nowe" Polo od starszego? Przeprojektowano oba zderzaki, w przednim pojawiła się srebrna listwa, a z tyłu inaczej wygląda podcięcie pod tablice rejestracyjną oraz pojawiły się czerwone odblaski. Zmianom uległy też reflektory, choć nie dostały one ledowego paska służącego jako oświetlenie do jazdy dziennej.

Więcej pozmieniało się wewnątrz, ale też nie należy spodziewać się rewolucji. Inna jest kierownica posiadająca w wyższych wersjach czarny połyskujący dekor chętnie zbierający odciski palców i kurz. Za kierownicą wylądowały inne zegary, a rozglądając się dalej po wnętrzu znajdziecie inny panel klimatyzacji i centralny system multimedialny. Ten ostatni charakteryzuje się 6,5 calowym dotykowym wyświetlaczem, prostym do bólu w obsłudze. Mapy nawigacji satelitarnej znajdują się na karcie SD, znajduje się jeszcze jedno takie wejście, oczywiście złącze USB, a całości dopełnia możliwość połączenia telefonu przez funkcję Bluetooth. Czy taki system multimedialny ma sens jakby nie patrzeć w aucie miejskim? Owszem, podobnie jest chociażby z tempomatem, ale w przypadku gdy auto tego typu jest jedynym autem w domu.

Wnętrze jest szare, typowo dla Volkswagena i poza wspomnianą wcześniej kierownicą z dekorem oraz srebrną środkową częścią deski rozdzielczej, nie dzieje się kompletnie nic. W zamian za to wszelkiego rodzaju przyciski i urządzenia rozlokowane są ergonomicznie. W nieskomplikowanym podróżowaniu pomaga też wielofunkcyjna kierownica (choć jej wieniec mógłby być nieco bardziej mięsisty), przez co nie ma problemu z trafieniem we właściwą funkcję odrywając wzrok jedynie na chwilę podczas jazdy.

Fotele są stosunkowo twarde, lecz nadal komfortowe z szerokim zakresem regulacji. Z przodu do pełni szczęścia brakuje podłokietnika , za który nawet w naszej wersji zwanej Highline przyjdzie dopłacić.