Hyundai i30 1.6 CRDi Comfort vs Volkswagen Golf VII 2.0 TDI Highline

Przeczytaj także: Hyundai i30 Wagon 1,6 GDI Comfort

Zdecydowane linie kontra stonowana poprawność

Hyundai i30 wita nas dużym zderzakiem, który „opisuje” w zasadzie większą część przedniej części nadwozia. Uwagę zwracają klosze lamp, w których brak ksenonów sprytnie tuszują soczewkowe reflektory, przynajmniej wizualnie. Całość wygląda bardzo świeżo i nowocześnie, a dodatkowo wzbogacono ją o diodowe światła do jazdy dziennej umieszczone obok tych przeciwmgłowych. Linia boczna, wraz z tyłem, stanowią dopełnienie dynamicznej sylwetki Hyundaia. Szkoda, że w trzecim z pięciu poziomów wyposażenia zabrakło aluminiowych obręczy kół – kołpaki wyglądają po prostu biednie, szczególnie przy zwracających uwagę 17-calowych felgach Golfa.

A jeśli już jesteśmy przy niemieckim kompakcie, przyjrzyjmy się z bliska także jemu. Przód, choć zaprojektowany bez większego polotu, wygląda bardziej elegancko od swoich poprzedników – szóstej czy piątej generacji. Bryła również zyskała na atrakcyjności, głównie poprzez optyczne wrażenie sporej szerokości nadwozia (w rzeczywistości – wzrost o 1,3 cm względem VI gen.). Z tyłu królują ostre linie i… właściwie tyle jestem w stanie napisać. Po co jednak robić rewolucję w czymś, co i tak się dobrze sprzedaje?

Powtórka z rozrywki

We wnętrzu i30 jest podobnie jak na zewnątrz. Hyundai poszedł w swoim kierunku, projektując deskę rozdzielczą w sposób nowoczesny i ciekawy, a jednocześnie w pełni funkcjonalny. Konsola centralna jest przejrzysta, a dodatkowo wyposażono ją w ciekawy smaczek, jakim są „wiszące” przed drążkiem zmiany biegów elementy wykończone w kolorze srebrnym. Pod nimi kryją się dwie bardzo praktycznie półki, idealne na telefon czy inne tego typu przedmioty. Jakby tego było mało, do naszej dyspozycji dano nam jeszcze trzy wnęki obok hamulca ręcznego oraz spory schowek umieszczony w podłokietniku. Ponadto mamy oczywiście skrytkę przed nogami pasażera, którą dodatkowo możemy schłodzić – standard w każdej wersji wyposażeniowej i30. Duży plus za praktyczność. Mały minus natomiast za sterowanie elektryką – dlaczego jedynie opuszczanie szyby kierowcy odbywa się w sposób automatyczny? Podnosząc ją, trzeba już przytrzymać przycisk, a o zupełnym braku automatyki u pasażerów już nie wspomnę. Po takie „luksusy” trzeba iść w stronę wersji Style i Premium.