Peugeot 208 1.6 e-HDi Allure FL stanowczo za drogi

Przeczytaj także: Peugeot 208 GTi

W testowanym Peugeocie mamy więc 100 KM (o 8 więcej niż u poprzednika), co w zupełności daje radę na co dzień, ale mam wrażenie, że ze względu na ekologię silnik został lekko jakby przytemperowany. 115-konna jednostka, zastąpiona teraz przez 120-konną również e-HDi wystarczała do tego samochodu aż nadto, a 100-konna trochę mnie rozczarowała. Samochód przyspiesza dobrze, ale nie jest już tak elastyczny jak się tego spodziewałem. Na szczęście dobrze pracująca skrzynia biegów (coraz bardziej typowe we francuskich autach) sprawia, że zejście z biegu na niższy odbywa się bez haczenia i z przyjemną gracją. Atutem silnika pozostała jednak jego oszczędność - zejście do 4,2 litrów ON na trasie wcale nie jest trudne, a ja mam raczej cięższą nogę. Gdyby producent zdecydował się na 6-biegową skrzynię biegów średnie spalanie mogłoby przybliżyć się do deklarowanych wartości, a tak średnia z całego testu wyniosła 5,6 litra/100km.

Bardzo przekonuje do siebie za to jazda 208-ką. Co niespotykane w tej klasie aut buda małego Peugeota nie jest praktycznie wcale wrażliwa na boczny wiatr, a zawieszenie, choć nieco twarde i konstrukcyjnie nie najnowsze (z tyłu belka skrętna) daje kierowcy pewność panowania nad samochodem w każdych warunkach – bez strachu przy pokonywaniu zakrętów i przesadnym bólu czterech liter jeżdżąc po typowo polskich dziurach. Również układ kierowniczy zasługuje na uznanie; nie jest przewspomagany i daje dobre wyczucie tego, co koła robią na asfalcie.

Klasa B z roku na rok coraz bardziej poważnieje. Maluchy przestały służyć jedynie jako miejskie "wozidełka", torby na zakupy lub po prostu opcja na samochód dla mniej zamożnych. Dzisiaj spełniają te same wyśrubowane normy bezpieczeństwa, co droższe i większe auta, a ich lista wyposażenia wcale nie jest o wiele szczuplejsza od tej, w której możemy się rozsmakowywać w klasach wyższych. Nadają się też w równym stopniu na trasę i do miasta, a jazda nimi wcale nie oznacza mordęgi. Pasażerowie z przodu nie tylko mogą już liczyć na sporą ilość miejsca, ale też wygodę, a i na tylnej kanapie zmieści się więcej, niż tylko koszyk na piknik i jamnik. Dzisiaj bowiem o kupnie Renault Clio, Citroena C3, Volkswagena Polo czy Peugeota 208 decyduje najczęściej zdrowy rozsądek a nie braki w budżecie. Ktoś, kto jeździ codziennie do pracy, raz jakiś czas na wakacje i co kilka tygodni na weekend, w dodatku nie posiada trójki dzieci i dwóch dobermanów, nie potrzebuje kompaktu, suva czy kombi. Wystarczy mu niewielkie, dobrze wyposażone auto. To ma sens.

Czy warto zatem rozważyć zakup 208-ki z 1.6-litrowym dieslem pod maską? Nie patrząc na cenę - warto. Otrzymasz bowiem całkiem pakowne, wygodne, oszczędne i ładnie wyglądające auto. Peugeot przekonuje też do siebie prowadzeniem i osiągami oraz sprytem, który odziedziczył w genach od przodków. Szkoda tylko, że skonfigurowanie samochodu tak jak testowanego egzemplarza wymaga wyjęcia z portfela prawie 80 tysięcy zł, a to już bardzo dużo. I mimo całej sympatii do 208-ki uważam, że nadal jest stanowczo za droga.