Peugeot 208 1.6 e-HDi Allure FL stanowczo za drogi

Przeczytaj także: Peugeot 208 GTi

Peugeota 208 poznałem dość dobrze niecałe 2 lata temu. Gdy tylko przyjrzałem mu się z zewnątrz, obejrzałem dobrze wnętrze, przejechałem się kawałek, od razu zrozumiałem, że mam do czynienia z dojrzałym samochodem. Jazda z Warszawy do Krakowa, w dodatku w 4 osoby z bagażami, utwierdziła mnie również w przekonaniu, że auto małe jest tylko z nazwy. 115 konny silnik wysokoprężny (już nieoferowany, w Europie Zachodniej zastąpiła go 120-konna jednostka), dobrze zestopniowana skrzynia biegów i pewne prowadzenia postawiły kropkę nad i. Minęło trochę czasu, kilkadziesiąt samochodów przewinęło się przez moje ręce, a ja znowu usiadłem za sterami 208-ki. Tym razem do testu otrzymałem wersję po liftingu z najmocniejszym w tym momencie dieslem na polskim rynku pod maską.

Co się zmieniło? Niewiele - lifting należy uznać za lekkie przypudrowanie noska. Na zewnątrz mamy nowy przedni pas, standardowe światła do jazdy dziennej w technologii LED, nową linię zderzaka i grilla, minimalne zmiany przednich i tylnych reflektorów (przednie zyskały lekko przyciemnione tło, tylne efekt 3D) oraz nowe wzory felg i kołpaków. Zmiany na szczęście niczego nie zepsuły, a 208, mimo 3,5-rocznego stażu rynkowego wygląda nadal bardzo świeżo.

Mały Peugeot ma bardzo proporcjonalne i nowoczesne kształty, sprawia też wrażenie większego niż jest w rzeczywistości (niecałe 4 metry długości). Może się też podobać. Podnosząca się ku tyłowi linia okien, ładnie wkomponowane w nadwozie tylne drzwi, wyprofilowana łukiem względem tylnego zderzaka klapa bagażnika czy zawadiacki przód z dużym grillem sprawiają, że do 208 pasuje zarówno młoda kobieta jak i mężczyzna z siwiejącą czupryną. Testowany egzemplarz, w najbogatszej wersji Allure wyróżniają dodatkowo chromowane elementy, których użyto ze smakiem, przyciemniane tylne szyby oraz opcjonalne szklane okno dachowe wpuszczające do ciemnego wnętrza światło.

A skoro jesteśmy już przy wnętrzu, to tu też pojawiło się kilka zmian. Mowa między innymi o nowym 7-calowym ekranie systemu Peugeot i-Cockpit, który wyposażono w technologię MirrorScreen (umożliwia użytkownikowi wyświetlenie ekranu smartfona kompatybilnego z Mirrorlink® lub Carplay® na ekranie dotykowym samochodu). Inżynierowie Peugeota dołożyli też system Connect SOS & Assistance, która umożliwia automatyczne wysłanie powiadomienia i wezwanie pomocy drogowej z lokalizacją pojazdu.

W kwestii infomediów mogę powiedzieć tylko tyle, że działają. Co prawda nie sprawdzałem czy mój smartfon paruje się z systemem MirrorLink® - nadal uważam, że samochód służy do jazdy, a telefon do dzwonienia, ale przyjemnie grające audio i nawigacja, która dzięki dotykowemu ekranowi z dużymi i czytelnymi ikonami jest bardzo łatwa w obsłudze, przekonują do siebie dość szybko. Ogromny plus za to, że producent nie zdecydował się na umieszczenie obsługi klimatyzacji właśnie na wspomnianym ekranie - temperaturę wewnątrz auta ustawiamy więc nadal ręcznie na panelu.

Mimo że deska rozdzielcza została wyczyszczona z nadmiaru przycisków jest czytelna, i za to chwała projektantom. Zdecydowanie ciekawiej robi się jednak po jej lewej stronie, a wszystko za sprawą niewielkiej, przypominającej przyrząd do gier komputerowych kierownicy, której średnicę zmniejszono o 8 centymetrów oraz nietypowo wysoko zaprojektowanych zegarów. Chcąc obserwować wskaźniki, musimy kierować swój wzrok nad kierownicę. Dziwne, ale uspokajam – przyzwyczaiłem się do tego o wiele szybciej, niż do zegarów umieszczonych po środku deski rozdzielczej np. w Lancii Y czy Citroenie Xsara Picasso. Co do kierownicy to nadal nie jestem jednak do niej przekonany. Podczas jazdy jej wymiary kompletnie nie przeszkadzają, ale podczas szybkich manewrów wolałbym trzymać większą i bardziej okrągłą w kształcie więźbę.

Deska rozdzielcza wykonana jest z bardzo dobrej jakości materiałów, a przednie fotele rozpieszczają wygodą. Moim zdaniem trochę jedynak przesadzono z ilością fortepianowego plastiku - łatwo się brudzi i potrafi poskrzypywać pod każdym mocniejszym naciskiem. Spodobał mi się za to drążek zmiany biegów - taki sam, jak w Citroenach DS (jest miły w dotyku i dobrze leży w dłoni). Miłośników częstych wyjazdów szybko przekonana do siebie 311-litrowy bagażnik - ustawny i bardzo jak na wielkość auta pakowny. Co ciekawe, również na tylnej kanapie bez problemu zajmą miejsce dwie dorosłe osoby.

Przejdźmy do jazdy. Na początku zaznaczę, że bardzo dobrze znam już jednostkę 1.6 HDi, która znalazła się pod maską testowanej 208-ki. Co prawda tu występuje w nowej, proekologicznej wersji z "e" na początku, dzięki czemu spełnia najnowsze normy emisji spalin, ale to nadal ten sam silnik, którym przejechałem 180 tysięcy pod maską Xsary Picasso. Miałem okazję współżyć z nim przez dłuższy czas w Focusie II oraz w testach: Citroena C4, C4 Cactusa i przedliftowej 208-ki.