Mitsubishi Outlander 2.2 DID 6AT - spokój na kołach

Przeczytaj także: Mitsubishi Outlander 2.0 CVT 4WD Instyle Navi po kuracji odmładzającej

Stare i mądre motoryzacyjne przysłowie mówi, że „jeśli wysiadając z auta, nie odwracasz głowy by spojrzeć na nie jeszcze raz, to znaczy, że kupiłeś zły samochód” i ma w sobie dużo racji i prawdy odnośnie pasji do samochodów. Osobiście, wysiadając z Outlandera tak nie miałem, ale nie można generalizować, bo może ktoś z chęcią tak zrobi. To przysłowie nie może być więc ostateczną miarą, czy dane auto jest dobre, czy nie. A Outlander zły na pewno nie jest!

Pierwsze wrażenia z jazdy oraz doznań wizualnych prezentowaliśmy już podczas prezentacji tego Mitsubishi, aczkolwiek w końcu auto dotarło do nas na standardowy test.

To, co widzicie na zdjęciach to trzecia generacja tej „terenówki” po niedawnym faceliftingu. Ważne, że zmiany są zauważalne, więc spore gabaryty ubrano w ostrzejsze linie i dużą ilość chromu. Lustrzane listwy znajdziemy na przednim zderzaku oraz grillu, obwódce tylnej szyby, relingach i na bocznych progach. Sporej agresji w aucie dodają również przednie reflektory w technologii LED oraz bordowy/czerwony lakier. Nie można zapomnieć również o 18-calowych obręczach ze stopów lekkich, które potęgują ograniczoną atrakcyjność auta.

Obecny Outlander jest jeszcze większy niż poprzednik. Sama długość auta wzrosła o 4 cm (4695 mm). Co do samej bryły, samochód nie wygląda na dynamiczny, aczkolwiek dzięki większej szerokości i przyciemnionym szybom, które wizualnie obniżają wysokość auta Mitsubishi wygląda nowocześnie i nie jest tzw. „krową” na ulicy. Moim zdaniem na pewno trafi w gusta naszych wschodnich sąsiadów, którzy uwielbiają duże i terenowe auta ze sporą ilością „srebra”.

Dysproporcję między wnętrzem, a karoserią w azjatyckich samochodach zazwyczaj można mierzyć w przysłowiowych „kilometrach”. W przypadku nowego Outlandera jego środek nie odstaje tak strasznie od poziomu atrakcyjności samego nadwozia. Po prostu karoserię poliftingowego Mitsubishi można określić jako dobrą i tak samo jest po otwarciu drzwi auta. Projekt deski rozdzielczej zachowany jest w ciemnych barwach i różnych odmianach plastiku. By wizualnie poprawić ich wygląd zastosowano tutaj manewr błyszczącej fortepianowej czerni (strasznie się „palcuje” ) wokół wyświetlacza radia, a nawet na kierownicy. Dodatkowo w materiałowej tapicerce wrzucono białe przeszycia, a listwa nad schowkiem po stronie pasażera przypomina fakturą jakiś metal. Podsumowując jak na Azjatę jest nieźle.

Osobiście mam wielki szacunek dla producenta, że w końcu postarał się w takich detalach jak przyciski, ponieważ ich ergonomia jest bardziej europejska, a ich wygląd nie „trąci myszką”. Szkoda tylko, że Mitsubishi postawiło na pomarańczowe podświetlenie. Mimo to ikonka niezapiętych pasów (samochodzik jak z pegasusa) ma swój klimat! Poza tym znalazłem jeden minus wnętrza – schowek na okulary pojawił się na środku podsufitki, a nie przy lusterku wstecznym, chyba ktoś przypomniał sobie o nim na ostatnią chwilę…ale jest!

Jeśli chodzi o przestrzeń w samochodzie, Outlander jak już widać z zewnątrz, jest naprawdę sporym autem. Nasz testowy egzemplarz posiadał nawet trzeci rząd foteli, więc w aucie mogło podróżować aż 7 osób. Skupiłbym się jednak na trzymaniu się podstawowej „piątki”, ponieważ ostatni rząd siedzeń nadaje się bardziej na siatki z zakupami niż „homo sapiens”, nawet tych małych. Przy standardowym rozłożeniu siedzeń każdy z pasażerów może cieszyć się niezłym komfortem oraz dobrą ilością miejsca. Poza tym wówczas bagażnik będzie dysponował 590 litrami pojemności, co jest naprawdę sporą wielkością.

Niestety testowany Outlander, nawet w najwyższej opcji wyposażenia Intense Plus, nie czarował możliwościami technicznymi. W aucie oprócz dwustrefowej klimatyzacji automatycznej i rozbudowanego radia Rockford Fosgate (z dotykowym ekranem) nie oferował za wiele. Na pokładzie nie znalazła się nawigacja, podgrzewane siedzenia, system start&stop (brawo!), aktywny tempomat czy znane z europejskich modeli asystenci pasa ruchu/hamowania itp. Oczywiście można bez nich żyć i na co dzień ich brak mocno nie irytował, aczkolwiek gdy zobaczycie cenę zrozumiecie moje zdziwienie. Zatrzymam się jeszcze na chwilę przy systemie audio, ponieważ oczywiście łączy on się z telefonem (tylko na postoju) oraz odtwarza muzykę z USB i nawet system posiada subwoofer. Wielka tuba znajdująca się w bagażniku, generuje tak niskie dźwięki, że czasem jest to aż nieprzyjemne. Moja konkluzja – wnętrze nie jest dopasowane do tego audio.