Skoda Rapid 1.2 TSI Elegance

Przeczytaj także: Skoda Rapid Spaceback 1.4 TSI DSG Style Plus zdecydowanie za droga

Mylące podobieństwo

Na pierwszy rzut oka, Rapid bardzo przypomina swoją większą siostrę – Octavię. Ja jednak od początku byłem fanem tej drugiej, która wygląda bardziej reprezentacyjnie i poważnie, a przy okazji ma bardziej okazałą bryłę. Skupmy się jednak na Rapidzie. Z przodu nadwozia uwagę zwraca przede wszystkim duży grill połączony z kloszami reflektorów, a także stosunkowo sporych rozmiarów światła przeciwmgłowe. Tył nie pozostawia złudzeń, z czym mamy do czynienia – typowo „skodowe” klosze lamp, choć mają nieco inny kształt, często są przyczyną nazywania Rapida wspomnianą Octavią. Co ciekawe, w odróżnieniu od niej, mniejszy z liftbacków (niezależnie od wersji) jest wyposażony w tylną wycieraczkę.

Egzemplarz testowy, poprzez dobór felg, częściowo kamufluje małe (w stosunku do bryły) koła. Od razu widać, że dla inżynierów najważniejsze było osiągnięcie ogromnej przestrzeni dla pasażerów i bagażu, a nie utrzymanie idealnych proporcji pomiędzy składnikami całej tej czeskiej mieszanki. Mimo wszystko – z doświadczenia wiem, że wielu osobom Rapid się podoba. A tym, którzy chcieliby się do niego sami przekonać, polecam w przeglądarkę wrzucić hasło „Skoda Rapid Style Plus”.

Wszystko na swoim miejscu

Wnętrze zachowano w typowym dla Skody klimacie – wszystko jest uporządkowane, przejrzyste i proste. Testowany egzemplarz wyposażono w standardową, czarno-szarą tapicerkę. Nie znajdziemy tu listew wykończeniowych na desce rozdzielczej czy drzwiach – jedynymi „smaczkami” we wnętrzu Rapida są chromowane obwódki niektórych elementów oraz odrobina fortepianowego lakieru dookoła ekranu dotykowego. To zdecydowanie za mało, by zainteresować nasze oko, jednak niektórym taki stan rzeczy przypadnie do gustu. Skoda nigdy nie była marką, która zachwycała stylistycznymi wariacjami, a wnętrze Rapida jest tego idealnym potwierdzeniem.

Co ciekawe, do Rapida nie możemy zamówić skórzanej tapicerki foteli. Na szczęście mamy do wyboru kilka konfiguracji kolorystycznych/materiałowych, w tym czarna z czerwonymi elementami, czy też beżowa. Nie ominiemy jednak kwestii tanich plastików – cała deska rozdzielcza jest bardzo twarda, w przeciwieństwie choćby do tej w Octavii. Spasowanie elementów nie budzi zastrzeżeń i obaw o ich stan w przyszłości – jest solidne. Mamy więc całkiem zgraną układankę, która ma być skuteczna, a nie efektowna.

Wspomniałem wcześniej o dobrej ergonomii wnętrza Rapida. Tutaj po prostu wszystko jest dobrze rozplanowane, zresztą jak mogłoby być inaczej, skoro projektantom zapewne taki właśnie cel został postawiony jako przewodni? Panel z ekranem dotykowym jest banalny w obsłudze, choć czasem musi się chwilę zastanowić, zanim wykona zadaną mu czynność. Za jego pomocą ustawimy większość funkcji – od nawigacji po działanie systemu audio, który sam w sobie gra po prostu zwyczajnie. W kwestii funkcjonalności, poza standardowym zestawem schowków (przed pasażerem, w drzwiach, pod konsolą centralną), testowany Rapid oferuje nam także dodatkowe – w obu podłokietnikach oraz na końcu tunelu środkowego, tuż przy nogach pasażerów tylnej kanapy.