Hyundai i30 Turbo - za mało na rasowego hot-hatcha

Przeczytaj także: Hyundai i30 Wagon 1,6 GDI Comfort

Przejdźmy do wrażeń z jazdy, bo te w przypadku hot-hatchy muszą do siebie przekonywać przede wszystkim. Mamy więc czwartą, najważniejszą zasadę rasowego auta: sportowe wrażenia z jazdy. I niestety nie mam dobrych wieści - Hyundai niestety jej nie spełnia. Owszem, ma 186 KM, wspomaganie w postaci turbiny i wszelkie przesłanki do tego, żeby być szybkim autem. Ale coś tu nie zostało dobrze zgrane, widać, że brakuje jeszcze doświadczenia w budowaniu takich samochodów.

Po pierwsze, jadąc i30 turbo nie słychać, że pod maską drzemie 186 KM. Tłumik "popyrkuje", ale słyszalne jest to tylko z tyłu, najlepiej, gdy stoimy za samochodem. Podczas jazdy do uszu kierowcy nie dochodzi żaden dźwięk, no poza mało rasowym charkotaniem silnika, które na dłuższą metę bardziej męczy niż nastraja do wciskania gazu w podłogę. Po drugie, nie czuć, że moc jest właśnie taka, jak na folderze reklamowym. 8 sekund do setki? Wolne żarty, przyspieszanie odczuwalne jest bardziej jako okolice 10 sekund. Winna temu jest moim zdaniem turbina, która musi mieć płaski wykres "kotłowania pary", przez co i30 nie strzela w plecy nagłym przyrostem mocy. Niestety, aby jeździć szybko, trzeba trzymać silnik cały czas na wysokich obrotach, a i tak 265 Nm momentu obrotowego wydaje się przysypiać w najmniej oczekiwanych momentach. Odbija się to też na spalaniu - trudno zejść z 11 litrów minimalnego spalania w mieście i przeszło 8,5-9 litrów w trasie.

Kolejny, chyba najsłabszy punkt, to układ kierowniczy. Nawet jeśli ustawimy go w tryb sport, to nadal nie będzie "mówił" bezpośrednio o tym, co dzieje się pod kołami - nie jest ani zwarty, ani twardy, ani też bezpośredni. Duży minus. Również zawieszenie mogłoby być nieco twardsze - i30 sprężyście wybiera dziury i nie przechyla się specjalnie w zakrętach, ale brakuje tu zdecydowania i sztywności znanych z konkurentów o podobnej mocy - mam wrażenie, że wersja 1.6 135 KM ma dokładnie to samo zawieszenie, i tam ono rzeczywiście wystarcza.

Przejdźmy jednak do pozytywów. W i30 turbo świetnie pracuje 6-biegowa skrzynia biegów - do niedawna coś absolutnie niespotykanego w autach koreańskich, a w wyposażeniu testowanego egzemplarza nie zabrakło absolutnie niczego, no może poza nawigacją. Jest podgrzewana kierownica, podgrzewane fotele, pełna elektryka, czujniki parkowania i wszystko, co niezbędne w dzisiejszych czasach z zakresu bezpieczeństwa (elektroniczne kagańce na szczęście można wyłączyć).

Niezły wygląd, czerwone wstawki wewnątrz, świetnie działająca skrzynia biegów - to jednak trochę za mało, żeby Hyundai mógł pochwalić się, że ma w swojej ofercie rasowego hot-hatcha.

Podsumowując...

Być może pamiętacie mój test i30 1.6 GDI z początku roku? Napisałem wtedy prorocze zdanie skierowane do włodarzy Hyundaia: "wrzućcie pod maskę trzydrzwiowej i-trzydziestki minimum 186-konną jednostkę turbo z Velostera i zaproponujcie cenę na poziomie 85 tys. zł za kompaktowego Hyundaia. Gwarantuję - klienci pozabijają się pod drzwiami Waszych salonów." Cóż - udało się. Hyundai wprowadził do palety to "minimum", a cena 3-drzwiowej, 186-konnej wersji startuje od 82 900 zł. Jedno tylko źle przewidziałem. Klienci nie będę się chyba zabijać. Za ok 90 tys. zł można kupić Seata Leona SC FR 1.8 TSI 180 KM, a to o wiele szybszy i dojrzalszy hot-hatch.