Taryfikator mandatów 2013

Przeczytaj także: Taryfikator mandatów 2014

Wybierając się na wakacje własnym środkiem transportu – motocyklem, samochodem osobowym czy kamperem – jesteśmy niezależni od jakiegokolwiek organizatora wycieczki, rozkładu jazdy czy lotów. W dowolnej chwili możemy się zatrzymać, zboczyć z trasy, chwilę odpocząć, obejrzeć ciekawe atrakcje turystyczne po drodze, skosztować specjałów miejscowej kuchni. Jednak bywa i tak, że zmęczeni godzinami spędzonymi za kierownicą nie zauważymy jakiegoś znaku drogowego, w jakieś miejscowości wjedziemy w niewłaściwą uliczkę, czy spiesząc się na miejsce noclegu przekroczymy dopuszczalną prędkość. O ile takie wykroczenie pozostanie niezauważone to możemy mówić o szczęściu. Gorzej, gdy nasz wyczyn znajdzie świadków w postaci patrolu policji drogowej, widerorejestratora Inspekcji Transportu Drogowego czy obiektywu fotoradaru. Lub też gdy zostaniemy uczestnikami lub sprawcami kolizji drogowej albo poważniejszego wypadku. Wówczas musimy liczyć się z widmem kary – czy to w postaci punktów karnych czy w postaci mandatu.

O tym ile Policja (lub inne upoważnione organy) mogą wymierzyć grzywny za dane przewinienie, lub iloma punktami karnymi obciążyć konto kierowcy, decydują taryfikatory mandatów oraz taryfikatory punktów. Ten pierwszy (taryfikator mandatów) jest w istocie rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów (premiera) w sprawie wysokości grzywien za wykroczenia (nie tylko drogowe). Taryfikator punktów karnych jest z kolei tworzony w oparciu o rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych, wydawane w porozumieniu z ministrem transportu, budownictwa i gospodarki morskiej oraz ministrem sprawiedliwości.

Taryfikatory aktualizowane są na ogół raz na kilka lat, albo na skutek zmian w Prawie drogowym, albo w celu kształtowania określonych zachowań w ruchu drogowym, w celu zwiększenia karania za niektóre nagminne czy szczególnie niebezpieczne wykroczenia, czy też – szczególnie w przypadku mandatów – urealnienia stawek wymierzanych grzywien czy zwiększenia dotkliwości kar za pewne wykroczenia.

Bieżący taryfikator mandatów 2013 jest niemal identyczny z obowiązującym w trakcie wakacji ’12 i opiera się na rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego (Dz. U. z 2012 poz. 488) oraz rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 listopada 2003 r. w sprawie wysokości grzywien nakładanych w drodze mandatów karnych za wybrane rodzaje wykroczeń (Dz. U. Nr 208, poz. 2023, z poźn. zm.).

Przekroczenie dopuszczalnej prędkości o 11–20 km/h może kosztować 50–100 złotych i 2 punkty karne, o 21–30 km/h z kolei 100–200 złotych i 4 pkt karne, przekroczenie o 31–40 km/h to grzywna 200–300 zł i 6 punktów karnych, przekroczenie o 41–50 km/h oznacza mandat w wysokości 300–400 złotych i 8 punktów karnych, przekroczenie dopuszczalnej prędkości o 51 km/h i więcej to 400–500 złotych mandatu i aż 10 punktów karnych.

Bardzo kosztowne jest stwarzanie zagrożenia wobec pieszych. Nieustąpienie przez kierującego pojazdem pierwszeństwa pieszym znajdującym się na przejściu oraz nieustąpienie przez kierującego pojazdem pierwszeństwa pieszym na skrzyżowaniu przy skręcaniu w drogę poprzeczną oznacza 350 złotych mandatu i 10 pkt karnych. Za omijanie pojazdu, który jechał w tym samym kierunku, lecz zatrzymał się w celu ustąpienia pierwszeństwa pieszemu można zapłacić aż 500 złotych.

Za niekorzystanie z pasów bezpieczeństwa podczas jazdy płaci się 100 złotych mandatu i otrzymuje się 2 pkt karne. Przewożenie dziecka w pojeździe poza fotelikiem ochronnym lub innym urządzeniem do przewożenia dzieci oznacza 150 zł mandatu i 6 pkt karne.

Nieprzestrzeganie przepisów ruchu drogowego może się więc okazać bardzo kosztowne. Może niekoniecznie drobne wykroczenia stanowią zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego – kierowców, pieszych czy rowerzystów – jednak zawsze należy zachowywać uwagę i zdolność przewidywania, co pozwoli na uniknięcie poważnych niebezpieczeństw. I co najważniejsze – bezwzględnie należy zaniechać jazdy pod spożyciu alkoholu, nawet jeśli we własnym mniemaniu uważamy się za trzeźwych.